Tranen


Tranen biggelen over mijn wangen,
niemand om ze op te vangen.

Ik voel mij zo klein,
intens verdriet, en zoveel pijn.

Het spookt in mijn hoofd,
ik voel mij verdoofd.

Is er niemand, die mij bij kan staan,
zodat ik de weg niet alleen hoef te gaan.

Ik vraag niet veel, af en toe alleen,
wat warmte, een arm om mij heen.

Dan kan ik het wel weer aan,
om verder te gaan.

Patricia 1983  © 2003